صفوان بن امیه
صفوان بن امیة بن خلف از رؤسای قریش در آغاز دعوت پیامبر اکرم، و از مخالفان سرسخت اسلام بود. پس از شکست مشرکان در جنگ بدر، صفوان به شخصی به نام عمیر بن وهب وعده های بسیار داد و تحریکش کرد تا به مدینه برود و پیامبر را به قتل برساند.
عمیر به مدینه رفت اما پیامبر او را دید و قبل از آن که بخواهد کاری کند، خبر پیمان پنهانی او با صفوان را یادآور شد. عمیر از این معجزه پیامبر شگفت‌زده شد، اعتراف کرد و اسلام آورد.
پس از فتح مکه بدست مسلمانان، هنگامی که بلال بر بالای کعبه تکبیر گفت، صفوان گفت: «سپاس خدا را که پدرم قبل از آن که چنین روزی را ببیند، از دنیا رفت» و از مکه گریخت.
عمیر بن وهب از پیامبر برای او امان‌نامه گرفت و در پی او رفت و صفوان را به مکه بازگرداند. صفوان همچنان کافر ماند و در جنگ حنین نیز با مسلمانان جنگید، اما پس از آن اسلام آورد و در زمان خلافت معاویه درگذشت.
منابع
- صفوان بن امیه، دانشنامه رشد، بازیابی: ۲۹ اردیبهشت ۱۳۹۲.